By Raju Prabath Lankaloka
நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் வாக்குகளால் ரணில் விக்கிரமசிங்க ஜனாதிபதியாகத் தெரிவு செய்யப்பட்டுள்ளார். கடந்த ஜூலை மாதம் 9ஆம் திகதி கோத்தபாய ராஜபக்சவை மக்களால் வெளியேற்றியதன் காரணமாக அந்த பதவி வெற்றிடமானது.
ரணில் விக்கிரமசிங்க, ராஜபக்சவைப் போலவே மக்களால் வெறுக்கப்பட்டவர். கடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடும் வாய்ப்பு கூட அவருக்கு கிடைக்கவில்லை. அவர் மக்களால் நிராகரிக்கப்பட்டதால், அவர் போட்டியிட்ட மாவட்டத்திலோ அல்லது இலங்கையின் வேறு எந்த மாவட்டத்திலோ ஒரு ஆசனத்தில் வெற்றி பெற முடியவில்லை. 2020 பொதுத் தேர்தலில் அவரது கட்சி இலங்கையில் 2.15% வாக்குகளை மட்டுமே பெற முடியும்.
அப்படிப்பட்ட ஒருவரை நாட்டின் அதிபராகத் தேர்ந்தெடுப்பது அவர்கள் பேசும் ஜனநாயகத்தின் தன்மையைக் காட்டுகிறது. அவர்களின் ஜனநாயகம் மக்களின் விருப்பம் அல்ல. அவர்களின் ஜனநாயகம் என்பது ஆளும் வர்க்கம் மற்றும் அவர்கள் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ஆளும் உயரடுக்கின் விருப்பம். அதுதான் இன்று நடந்தது என்பது தெளிவாகிறது. ஆரம்பம் முதலே ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் ஆதரவாளர்கள் ராஜபக்சவின் கூட்டாளிகளாக இருந்தனர். SLPP பொதுச் செயலாளர் ராஜபக்சேக்கள் சார்பாக அறிவிப்புகளை வெளியிட்டு, வாரிசு ஜனாதிபதியைத் தேர்ந்தெடுக்கும் போட்டியில் ரணிலுக்கு ஆதரவளிக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார். ரணில் அவர்களின் சொந்தக் கட்சியில் உள்ள எவரையும் விட நம்பகமானவர் என்று ராஜபக்ஷக்கள் உலகுக்குச் சொன்னார்கள்.
நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மத்தியில் நடைபெற்ற இந்தத் தேர்தல் தூய்மையான தேர்தல் அல்ல என்பதை நாம் அறிவோம். கடந்த சில நாட்களாக எம்.பி.க்களை அதிக விலை கொடுத்து வாங்கும் முயற்சிகள் குறித்து ஊடகங்களில் செய்திகள் வெளியாகின. அந்த செய்திகளில் உண்மை இருப்பது தெளிவாகிறது. தேர்தலுக்கு முன்பு பல்வேறு கட்சிகள் தங்கள் விசுவாசத்தை அறிவித்த விதம் மற்றும் எம்.பி.க்கள் தங்கள் வாக்கைப் பயன்படுத்திய விதம் ஆகியவற்றைக் கருத்தில் கொள்ளும்போது.
இலங்கை மக்களின் மனதில் சில காலமாக விதைக்கப்பட்ட மற்றுமொரு மாயையை இந்தத் தேர்தல் அழித்துவிட்டது. ஸ்ரீ.ல.சு.க மற்றும் அதன் பிளவுபட்ட குழுக்களும் யூ.என்.பி மற்றும் அதன் பிளவுபட்ட குழுக்களை விட முற்போக்கானவை என்ற கட்டுக்கதை முறியடிக்கப்பட்டது. இந்த கட்டுக்கதை பழைய இடதுசாரி கட்சிகளால் மக்கள் மனதில் சில காலமாக விதைக்கப்பட்டு வருகிறது. அடுத்து வந்த ஜனாதிபதியின் தேர்தல், இரண்டு நீரோடைகளுக்கும் இடையில் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை என்பதையும், இரண்டு நீரோடைகளும் ஒரே சித்தாந்தத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன என்பதையும், முதலாளித்துவ அமைப்பு நெருக்கடியில் செல்லும்போது அவை ஒன்றுபடும் என்பதையும் தெளிவாகக் காட்டியது.
ஜனாதிபதித் தேர்தலில் போட்டியிட்ட மூன்று வேட்பாளர்களும், தற்போதுள்ள முதலாளித்துவ அமைப்பை அப்படியே தொடர்வதே தமது கொள்கை என்று கூறியுள்ளனர். ரணில் / ராஜபக்ச கூட்டணி, டலஸ் / சஜித் கூட்டணி மற்றும் அனுர குமார திசாநாயக்கவின் வேலைத்திட்டம் (தற்போதைய சவால்களை சமாளிப்பதற்கான விரைவான பதிலுக்கான இடைக்கால அரசாங்கத்தின் குறுகிய கால முன்னுரிமைகள் ‘2022-07-19′ தேதியிட்டது) ஆகியவை இந்த உண்மையை நிரூபிக்கின்றன. இது நாகரிகமற்ற பாராளுமன்றம் எனவும், இதற்கு மேல் எதையும் எதிர்பார்க்க முடியாது எனவும் தேர்தலின் பின்னர் திரு.’அனுரகுமார’ தெரிவித்தார். ஆனால், அந்த நாகரிகமற்ற நாடாளுமன்றத்தின் மீதும், தேர்தல் முறையின் மீதும் கடந்த காலத்தில் மக்களின் நம்பிக்கையைக் கட்டியெழுப்பும் பெரும் பணியையும் செய்தார். இவர்கள் செய்த பணி ஏகாதிபத்திய நாடுகளின் தூதர்களின் பாராட்டுக்கும் வழிவகுத்தது. எனவே, இந்த அநாகரீகத்திற்கு, ‘ஏற்றுக்கொள்ள’ கொடுத்ததற்கு, அவரும் அவரது கட்சியினரும் சமமான பொறுப்பு.
ரணில் விக்கிரமசிங்க ஒரு தீவிர வலதுசாரி ‘மற்றும்’ அதிக பிற்போக்குவாதி’ என்பதை மக்கள் அறிவோம், கடந்த நான்கரை தசாப்தங்களாக இந்த நாட்டில் நாம் பார்த்து வருகிறோம். இன்று இந்நாடு எதிர்நோக்கும் பேரழிவிற்கு மூலகாரணமாக இருந்த புதிய தாராளமயக் கொள்கைகளை இலங்கையில் கொண்டு வருவதில் அவர் இன்று தலைமை தாங்கும் UNP பெரும் பங்காற்றியது. IMF நிபந்தனைகளுக்கு நாட்டை மீண்டும் மீண்டும் அடிபணியச் செய்வதும், அரச சொத்துக்களை தனியார்மயமாக்குவதும், MCC போன்ற ஏகாதிபத்திய நலன்களை மீண்டும் அனுமதிப்பதும்தான் அவரது அடுத்த வேலைத்திட்டம் என்பது தெளிவாகிறது. இந்த வேலைத்திட்டத்தினால், நாடு தற்போது எதிர்நோக்கும் பேரழிவு மேலும் ஆழமடையும்.
அதனால்தான் அவர் ஜனநாயக விரோதமாக பிரதமர் பதவிக்கு வந்த காலத்திலிருந்தே மக்களின் கடும் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டார். ஜூலை 20 அன்று நடந்தது, அதிகார வர்க்கம் மற்றும் ராஜபக்ஷ கும்பலின் விருப்பத்திற்கு கதவு திறக்க மக்கள் நலன் புறக்கணிக்கப்பட்டது. ராஜபக்ஷக்கள் இப்போது நிம்மதிப் பெருமூச்சு விடலாம். ஏனென்றால், வரும் நாட்களில் ராஜபக்சவின் நலன்கள் பாதுகாக்கப்படுவதை ரணில் உறுதி செய்வார்.
ஆனால் முதலாளித்துவ வர்க்கம் ஒருபோதும் எதிர்காலத்தைப் பற்றிய சரியான பார்வையைக் கொண்டிருக்க முடியாது. சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, மக்களின் எதிர்ப்பால் ராஜபக்சவுக்கு ஏற்பட்ட கதியே ரணில் விக்கிரமசிங்கவுக்கும் ஏற்படும்.
போராட்டம் ஒரு நபரை நோக்கியதாக இருக்கக்கூடாது, அமைப்பை மாற்றுவதை நோக்கித்தான் இருக்க வேண்டும் என்று ஆரம்பத்திலிருந்தே சொல்லி வருகிறோம். நடைமுறையில் உள்ள முறைப்படி மக்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள். ஒரு நபர் நீக்கப்பட்டால், மற்றொரு நபர் கணினியால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார். பெரும்பாலும் புதிதாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர் முன்பை விட வகுப்பிற்கு விசுவாசமாக இருக்கிறார். இதன் காரணமாக, இப்போராட்டம் தற்போதுள்ள அமைப்பை மாற்றுவதில் முழுமையாக கவனம் செலுத்த வேண்டும்.
மக்கள் சக்தியால் பிற்போக்கு ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டு வர முடியும் என்றாலும், தொழிலாள வர்க்கத்தை வழிநடத்தும் ஒரு புரட்சிகர கட்சியின் தலைமை மற்றும் வழிகாட்டுதலின் கீழ் மட்டுமே இருக்கும் அமைப்பை மாற்றி, மக்கள் விரும்பும் முற்போக்கான ஆட்சியை உருவாக்க முடியும். இன்று இலங்கையில் அவ்வாறானதொரு புரட்சிகரக் கட்சி இல்லாததன் விளைவாகவே முதலாளிகள் மக்களின் விருப்பத்திற்கு மாறாக செயற்படுகின்றனர். ஆனால், மக்கள் எதிர்நோக்கும் பேரழிவைத் தடுக்க இந்த அடியாட்களால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை.
இதன் காரணமாக, வெகுஜனங்களின் இலக்குகள் மற்றும் கோரிக்கைகளை அடையக்கூடிய ஒரு மக்கள் அரசாங்கத்தை கட்டியெழுப்ப தொழிலாள வர்க்கத்தை வழிநடத்தும் திறன் கொண்ட, நாட்டிற்குள்ளும் சர்வதேச அளவிலும் ஒரு புரட்சிகரக் கட்சியை கட்டியெழுப்புவதற்கு பங்களிப்பதே நாம் எதிர்கொள்ளும் சவாலாகும்.